„Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi” (Kol 3,2).

Różnice interpretacji przesłania ewangelicznego – często niepoprawnej – pojawiały się już w nowo powstałych wspólnotach chrześcijańskich. Św. Paweł, przebywając w więzieniu, dowiaduje się o problemach nurtujących wspólnotę wiernych w Kolosach i pisze list do tej wspólnoty.

Słowo Życia tego miesiąca można lepiej zrozumieć, jeśli czyta się je w kontekście, w jakim występuje: „Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu!”^[1].

Św. Paweł zachęca, aby dla przezwyciężenia trudności, zwrócić nasze myśli, całe nasze jestestwo ku Chrystusowi, który zmartwychwstał. Przez chrzest bowiem również my umarliśmy i zmartwychwstaliśmy w Chrystusie. Możemy żyć „już i jeszcze nie” tym nowym życiem.

„Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi”.

Oczywiście, nie osiągnie się tego raz na zawsze, ale trzeba stale poszukiwać tej niełatwej drogi, to znaczy kierować nasze życie ku temu, co w górze. Chrystus rzeczywiście przyniósł na ziemię życie Nieba, a Jego Pascha jest początkiem nowego stworzenia, nowej ludzkości. Dla tych, którzy wybierają życie Ewangelią, jest to wybór oczywisty, który całkowicie zmienia naszą mentalność, odwraca porządek i cele proponowane nam przez świat, uwalnia nas od uwarunkowań, pozwalając doświadczyć radykalnej przemiany. Św. Paweł nie umniejsza przecież znaczenia „rzeczy ziemskich”, ponieważ od czasu, gdy wraz z Wcieleniem Syna Bożego niebo dotknęło ziemi, wszystko zostało odnowione^[2].

„Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi”.

Czym jest to „co w górze”? Chiara Lubich pisze: „Są to wartości przyniesione przez Jezusa na ziemię, którymi odznaczają się Jego uczniowie: miłość, zgoda, pokój, przebaczenie, prawość, czystość, uczciwość, sprawiedliwość… Te wszystkie cnoty i bogactwa przynosi Ewangelia. Przez nie i dzięki nim chrześcijanie trwają w prawdzie o sobie: że wraz z Chrystusem powstali z martwych. (…)

Jak sprawić, żyjąc pośród świata, by nasze serce było zakotwiczone w niebie? Pozwólmy, by prowadziły nas myśli i dążenia Jezusa: Jego wewnętrzne spojrzenie było zawsze zwrócone na Ojca, a Jego życie w każdej chwili odzwierciedlało prawo Nieba, czyli prawo miłości”^[3].

„Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi”.

Chrześcijanie obecni w świecie odważnie przyjmują nowe życie paschalne. Są to kobiety i mężczyźni „nowego” [serca] – którzy nie są ze świata^[4], ale żyją w świecie pośród wszelkich trudów. Tak też mówiono o pierwszych chrześcijanach: „Mieszkają na ziemi, ale mają zameldowanie w niebie. (…) Czym dusza dla ciała, tym chrześcijanie dla świata”^[5].

[Tak bywa i dzisiaj]. Pewien robotnik podjął odważną i na wskroś ewangeliczną decyzję, by pomóc koledze [z pracy], który miał być zwolniony. Jego świadectwo zachęciło innych, wywołując kaskadę gestów braterstwa:

„W fabryce wręczano wypowiedzenia, jedno z nich otrzymał Giorgio. Znając jego złą sytuację materialną, poprosiłem, by wrócił ze mną do kadr, gdzie oznajmiłem: «Mam lepszą sytuację niż on, gdyż moja żona ma pracę. Zamiast jego zwolnijcie mnie». Szef obiecał , że ponownie przyjrzy się sprawie. Kiedy wychodziliśmy, Giorgio objął mnie wzruszony.

Wieść o zdarzeniu przechodziła z ust do ust i dwóch następnych robotników, będących w podobnej jak ja sytuacji, zgłosiło się na miejsce dwóch innych, którzy mieli być zwolnieni. Kierownictwo zostało zmuszone do ponownego przemyślenia kryteriów zwolnień.

Ks. proboszcz, dowiedziawszy się o tym zdarzeniu, opowiedział o nim podczas niedzielnej homilii, nie wymieniając nazwisk. Następnego dnia dwie studentki przyniosły mu – jak się od niego dowiedziałem – wszystkie swoje oszczędności z przeznaczeniem dla pracowników znajdujących się w trudnej sytuacji, mówiąc: «My również chcemy postąpić jak ten robotnik»”^[6].

                    Opracowanie: Patrizia Mazzola i zespół Słów Życia

[1] Kol 3, 1-3.

[2] Por. 2 Kor. 5,17.

[3] Por. Ch. Lubich, Słowo Życia, Kwiecień 2001.

[4] Por. J15,18-21.

[5] A Diogneto 5,5-6,1, in I Padri Apostolici, pod red. A. Quacquarelli, Città Nuova, Rzym 2012, pp. 356-357.

[6] (B.S. – Brazylia) Doświadczenie zaczerpnięte ze strony www.focolare.org.